| کد برای لينک دادن
|
| فرستادن نظرات |
| آهنگ بلاگ |
| نگاشته های قبلی |
| Saturday, December 07, 2002 |
...Iman... | 11:31 AM | [+]
چه ميتوانم بکنم وقتی حتی نميدانم الان کجای اين کره خاکی هستی . گرچه هر جا باشی فرقی نميکند ؛ فقط تفاوتش اين است که تو را نميبينم ، اما آن هم چاره دارد ...
چند آينه بزرگ ميخواهم ، آنها را در آسمان طوری نصب ميکنم که هر لحظه تو را بينم ؛ در همه حال ...
وای ... حالا همه ميتوانند تو را ببينند ، آينه همه جا هست ، تو در چشمان همه هستی ...
فرقی ندارد ، بگذار آنها هم تو را بينند ، مهم اين است که تو فقط مرا دوست داری ...
...Iman... | 11:05 AM | [+]
| Friday, December 06, 2002 |
هرگز ؛ هرگز ، بر روی کاغذ خط دار نخواهم نوشت ، کاغذ بايد سفيد سفيد باشد ، بايد اولين خط را خودم روی آن بکشم ، اصلا" وقتی‌خط دار است نميتوانم روی آن بنويسم . من کج مينويسم ، گاهی سربالا ؛ گاهی‌سرپائين ، کدام کاغذ اينگونه خط کشی شده است؟
ولی کاغذها همه خط دارند ، بايد صاف نوشتن را تمرين کنم ، نميدانم ... وقتی‌روی کاغذ خط دار بنويسم ؛ خط ها هم احساس پوچی ميکنند ؛ چه فايده وقتی من به آنها توجهی ندارم .. اول بايد خطها را پاک کنم ، اين برای خطها هم بهتر است...
...Iman... | 2:10 AM | [+]
| Wednesday, December 04, 2002 |
نتيجه آن است که درخت بلند در آسمان تنهاست و همدمی ندارد و درختهای‌کوتاهتر ، با هم هستند ، اما در تاريکی .
هيچ يک به خوشبختی نرسيده اند ، درخت پير در حسرت آن ميسوزد که درخت کوچکتر همسايه بداند چقدر دوستش دارد ، و درختهای کوتاهتر تمام فکرشان انتقام از درخت بلند است .
بيچاره درخت بلند ؛ بی تقصير ؛ اما متهم...
...Iman... | 10:53 AM | [+]