| کد برای لينک دادن
|
| فرستادن نظرات |
| آهنگ بلاگ |
| نگاشته های قبلی |
| Thursday, January 02, 2003 |
يکی بر رود باريد ؛ يکی در کوه فرود آمد . يکی درختی‌را سيراب کرد ؛ يکی‌سرسره يخبازی کودکان شد . هر کس به جايی رفت ، تا همه هم را فراموش کردند .
يکی به سنگهای کف رودخانه دل بست ، يکی مجذوب صلابت کوه شد . ديگری به ميوه شيرين بدل گشت ، آخری در معصوميت کودک غرق شد .
زمانی‌گذشت ...
رودخانه تبخير شد ، کوه تکانی‌خورد و برفها را از سر و دوشش پاک کرد ، ميوه شيرين را کسی نخورد و کودکها همه بزرگ شدند .
قطرات همه به دريا رسيدند ، با انبوهی‌از تجربه ، باز هم در کنار هم .
و حالا ...
همه دلتنگ زمين ، همديگر را فراموش کرده اند . از کنار هم ميگذرند بی آنکه ياد روزگار دور کنند ...
...Iman... | 9:40 AM | [+]
| Wednesday, January 01, 2003 |
رهايی ، هم آغوشی با گلهاست ... يا باردار کردن ملکه زنبورها ؛ تا بعد ، سراسر کندو به نابودی ام برخيزند و تنم را بپوشانند با زردی بدن هايشان ...
...Iman... | 10:11 AM | [+]
| Sunday, December 29, 2002 |
بوم نقاشی پيش رويش بود ، شايد اگر نقاشی ميکرد او را به سادگی پيدا ميکرد ، قلم را برداشت .
چشمانش را بست ، خيال برابر چشمانش مجسم شد ، چنان غرق خيال شد که با چشم بسته شروع به نقاشی کرد .
ار آن روز نقاشی را به هر که نشان ميدهد مسخره اش ميکند ، صورتی شش ضلعی ؛ گوشهايی که يکی دو برابر ديگری است و دماغی که از سرما قرمز شده !
اما هنوز او با ديدن نقاشی خود زنده ميشود ، هر بار زير لب زمزمه ميکند : " اگر تو را بيابم ..."
...Iman... | 8:13 AM | [+]